Wat is er gebeurd met ons aandoenlijke, mooie kikkerlandje, dat zijn eigen-wijze plekje bekleedde op aarde. Wat is er gebeurd met haar bevolking die eens zo liefdevol en omarmend met elkaar om ging. Wat is er gebeurd met het hart van onszelf, het plekje in ons binnenste dat ons de weg hoort te wijzen. Wat is er gebeurd in de loop der jaren, zijn wij zo mak en zo lam geslagen? Wat is er gebeurd dat we nu weer een zondebok aanwijzen, hebben wij dan helemaal niets geleerd? Wat is er gebeurd met onze herinneringen aan het goede, dat, waarvoor we hier op aarde kwamen. Wat is er nu eigenlijk werkelijk gebeurd?
Ik denk dat het is omdat wij verdwaalden, en vergaten wie we werkelijk zijn. Ik denk dat dat is omdat er een duistere macht ons denken overnam doordat zij alles voor ons gingen beslissen. Ik denk dat wij dat prettig vonden omdat we het gevoel hadden dat er voor ons werd gezorgd. Ik denk dat we klein gehouden zijn door ons angst, schuld en schaamte te laten voelen. Ik denk dat wij eeuwenlang misleid en bedrogen zijn, al is het voor velen moeilijk te bevatten. Ik denk dat wij dachten dat wat wij deden ons echte bestaan was, en dat dat wat wij deden het juiste was Ik denk dat het nu nog echt niet te laat is, om te gaan beseffen wat er werkelijk speelt op onze planeet. Ik denk dat het goed komt als wij er voor elkaar zijn en ons niet laten opsplitsen door wie dan ook Ik denk dat het licht van de Bron in ieder nog brandt.
Dus ga naar binnen, op zoek naar jouw ziel, ga naar binnen, van je hoofd naar je hart. Keer jezelf eens binnenste buiten, waar zit bij jou nog die angst, schuld of schaamte? Het begint bij onszelf, bij het geringste spoortje twijfel, zoek dan de antwoorden. In plaats van buiten jezelf, zoek je ze binnen in jezelf. Wees eerlijk, wees volhardend, recht je rug en voel je kracht.
Samen zijn wij intzettend sterk en we kunnen aan deze oude, zieke wereld NU een einde maken. Van daaruit gaan we bouwen … Bouwen aan het nieuwe … We zetten nieuwe systemen op die alle levende wezens op aarde WEL dienen.
Het was weer zover Afgelopen week … Emotioneel instabiel Beladen en teneergeslagen Even kon ik niet Boven de chaos uitstijgen
Ondanks de sereniteit Van kristalwitte vlokken Dooide mijn vertrouwen Als sneeuw voor de zon Er ging in mijn lijf en leden Weer een oude storm te keer
Frustratie, ontvlambaar Geprikkeld, onthutst Het kwam uit het niets Weer aangewaaid De koppen in het zand Er het liefst eigenhandig Maar liefdevol uitgehaald
Hoe lang nog dit theater Met marionetten en acteurs Wie trekt daar aan de touwtjes Wie het ziet, ziet alles nu Geen avondklok, wel een wekker Kom aan, het is genoeg
Niet oordelen, ik weet het Zo lang ging het goed Ik raap mezelf wel weer bijeen Geduld dat is een schone zaak We gaan het wel redden Wij allemaal samen
Leven vanuit hart en ziel 