Ik omhels opnieuw De pijn van het gemis Hoe kan ik anders ...
Al wil ik niets liever Dan dat het er niet is ...
In al haar waardigheid Gesterkt door innerlijke kracht Bereid mijn hart zich voor Op alweer, Een donkere nacht ...
Waar ben je heen Ach dierbare ziel Zachtjes roep ik je aan ... Je hoort me niet Ik fluister hoopvol Als ik voor de bedrand kniel
Het doet soms zo zeer Mijn hoofd vol vragen Maar dan leg ik mij neer Om dan zonder te klagen Heel dankbaar te zijn Voor al wat er was: De vreugde van Liefde Op eindeloze lentedagen Waarin we dansten en zongen Met bloemen in onze haren En blote voeten in het gras ... ♡
Nu een vriend het leven liet Is het toch weer alsof Een donkere, zware deken De nieuwe wereld bedekt Teruggeworpen op machteloosheid En dichtheid van de oude wereld Gaat mijn energie Weer snel naar beneden Vragen werpen zich op Balans is verre van aanwezig Verdriet maakt zich meester Tranen zitten hoog
Toch probeer ik die deken Van wanhoop en moeheid Omhoog te tillen, weg te trekken Omdat ik weet dat daaronder altijd Het goede en lichte zal bestaan De dood is geen einde Maar een nieuw begin De ziel vervolgt haar reis Om haar lessen te leren We verdwijnen als het ware In een nieuwe vorm Echter, niet minder levend
Zouden we er niet anders mee omgaan – Al zorgt gemis voor harteleed – Als we zouden geloven dat elke ziel Haar eigen plan trekt En dat het goed is zoals het is Wetend dat ze zullen blijven Onzichtbaar maar oneindig liefdevol Ontdaan van aardse ongemakken: Pijn, verdriet, haat of wrok Als gids, engel of wezen van licht
Dat wij – aardbewoners – dat niet zien Wil niet zeggen dat het niet waar is Kijk eens verder, buiten je kaders Laat oude denkwijzen los Er is meer, ik ben overtuigd Een vlinder, een vogel, een veertje Als we het willen zien Dan zien we het ook echt Weet dat liefde overwint Van de dood die niet bestaat …
Leven vanuit Hart & Ziel 