Ik omhels opnieuw De pijn van het gemis Hoe kan ik anders ...
Al wil ik niets liever Dan dat het er niet is ...
In al haar waardigheid Gesterkt door innerlijke kracht Bereid mijn hart zich voor Op alweer, Een donkere nacht ...
Waar ben je heen Ach dierbare ziel Zachtjes roep ik je aan ... Je hoort me niet Ik fluister hoopvol Als ik voor de bedrand kniel
Het doet soms zo zeer Mijn hoofd vol vragen Maar dan leg ik mij neer Om dan zonder te klagen Heel dankbaar te zijn Voor al wat er was: De vreugde van Liefde Op eindeloze lentedagen Waarin we dansten en zongen Met bloemen in onze haren En blote voeten in het gras ... ♡
Hij vertoonde wat slijtageplekken Haar enige, vertrouwde jas Ze schonk er niet veel aandacht aan De tijd verstreek, Het was zoals het was …
De binnenvoering daarentegen Was glad en glanzend, als Licht satijn Zich wapenend tegen kommer En kwel van buitenaf Wist zij dat er ooit De Ware Warmte weer zou zijn …
De jas zal van ons afglijden Neemt onze schaduwen met zich mee Onze Lichtziel vervangt het leven Vanuit het oorspronkelijke veld Vanuit de eeuwenoude oerzee …
Sta op vanuit jouw kern Ken je innerlijke waarheid Zie de realiteit In de werkelijkheid Die jou van binnen echt bevrijdt …
Het is belangrijk dat angst bij je weg gaat Kijk eens waar het nog invloed heeft Het is nog niet te laat
Wat doet het met jou, Als er weer een bericht de wereld in wordt gezonden Schiet je in de stress, dan heeft het duister toch nog een ingang gevonden
Om je vibratie laag te houden door middel van dat gevoel Want stijg jij er bovenuit dan treft het donker geen doel
Ergens komt nog die angst vandaan Er is een stukje dat nog mag helen Dat is een proces maar het gaat je lukken waarna ook jij de Liefde mag delen
Ga gerust die vrees nog één keer aan want eenmaal daarvan verlost Ben jij niet meer te raken Doch zul je beseffen dat het je enkel je pijn heeft gekost
Vier dan dat je de weg terug hebt gevonden En dat het Licht de juiste impuls van je hoofd naar je hart heeft verzonden … ♡
Leven vanuit Hart & Ziel 