Het was, daar, zittend aan de waterkant Op een met bloemen begroeide oever Waar de stilte het stokje overnam Van wrange gedachten en roerige nachten
Waar ik mezelf omhelsde en zei: "Zie je lieverd, je wist het wel Je bent veel meer dan je bestaan Een nieuwe start begint in je hart En zal je nooit meer terug laten gaan"
Het kostte soms wat, besefte ik daar Met een krans van bloemen in mijn haar Aan de waterkant, gehuld in nevelen Werden geheimen prijs gegeven Over de kracht van het leven En mijn eigen rol, die ik moest spelen
Het leerde mij hoe bijzonder En wonderbaarlijk wij eigenlijk zijn Verbonden met de krachten Der natuur in al haar prachten De eenheid voelen, puur als mens Zo groots en toch ook klein
Ik vond het daar temidden van bloemen In kleur en in geur weerspiegeld in water: Het kind van vroeger De vrouw van nu En de wijsheid van later ... ♡
Nu een vriend het leven liet Is het toch weer alsof Een donkere, zware deken De nieuwe wereld bedekt Teruggeworpen op machteloosheid En dichtheid van de oude wereld Gaat mijn energie Weer snel naar beneden Vragen werpen zich op Balans is verre van aanwezig Verdriet maakt zich meester Tranen zitten hoog
Toch probeer ik die deken Van wanhoop en moeheid Omhoog te tillen, weg te trekken Omdat ik weet dat daaronder altijd Het goede en lichte zal bestaan De dood is geen einde Maar een nieuw begin De ziel vervolgt haar reis Om haar lessen te leren We verdwijnen als het ware In een nieuwe vorm Echter, niet minder levend
Zouden we er niet anders mee omgaan – Al zorgt gemis voor harteleed – Als we zouden geloven dat elke ziel Haar eigen plan trekt En dat het goed is zoals het is Wetend dat ze zullen blijven Onzichtbaar maar oneindig liefdevol Ontdaan van aardse ongemakken: Pijn, verdriet, haat of wrok Als gids, engel of wezen van licht
Dat wij – aardbewoners – dat niet zien Wil niet zeggen dat het niet waar is Kijk eens verder, buiten je kaders Laat oude denkwijzen los Er is meer, ik ben overtuigd Een vlinder, een vogel, een veertje Als we het willen zien Dan zien we het ook echt Weet dat liefde overwint Van de dood die niet bestaat …
Ze zag haar onvolkomenheden Groot gemaakt door haar ego Het stemde haar vaak ontevreden Ze liet het dan maar even zo
Ze vroeg zich af waarom haar hart Haar gedachten soms zo tegensprak Zij nam zichzelf dan even apart Om te voelen wat er aan ontbrak
Van hoofd naar hart, op haar gevoel Het intuitieve, dat klopte steeds weer Steeds in haar hoofd, verzwaart de boel Ze beseft het nu, hoe langer hoe meer
Zij dreef weg van haar natuur Van haar eigen kernwaarden Zo ver weg dat zij op den duur Niet meer wist hoe zij moest aarden
Haar kracht nam toe gelang de tijd Door te luisteren naar zichzelf Door universele vermogens bevrijd Reflecterend in een spiegelgewelf
Door angst en liefde te versmelten Zag zij de angst al snel verloren gaan Het zette haar leven voor éven op stelten Maar Liefde gaat nooit meer bij haar vandaan ...
Steeds probeer ik te visualiseren Hoe mijn ideale wereld eruit zal zien Natuurlijk wil dan iedereen wat anders Zoveel mensen, zoveel wensen
Echter, er komt een moment Dat we het eens zullen zijn Met elkaar verbonden in liefde en licht Zullen we weten wat goed is voor ons
Natuurlijker leven dat lijkt me wel iets Kruid, plant, specerij, grootmoeders middel In plaats van meteen een pilletje of een zalfje Vinden we de oplossing vaak om ons heen
Zelfheling zit in ons allemaal Leer hoe je kunt werken met energie Misschien anderen tot steun kunt zijn Rust, evenwicht, harmonie en balans
Zelfs vrije energie, dat bestaat al lang En komt nu weer steeds dichterbij Wat verborgen bleef zal tevoorschijn komen
Laat het maar gebeuren Het maakt ons óók vrij ... ♡
Het uur is nu gekomen Dat twee lopende tijdlijnen Zich verharden in de strijd Hou dus vertrouwen in je dromen
De chaos duurt nog even voort Al lijkt dat nu misschien niet zo Maak nog even je riemen vast Voordat de storm je rust verstoort
Ach, wat hoopten wij een jaar geleden Dat deze overgang maar kort zou duren Het is nu eenmaal een Goddelijk plan Waarin velen van ons zijn moegestreden
De ziel mag weer haar plek innemen Het hart als fiere medestander De tijd van ego is geweest De tijd voorbij om macht te claimen
We zitten middenin de overgang Van duister naar licht, zo zal het zijn Het lijkt niet zo maar het komt goed We hoeven nooit meer bang te zijn ...
Leven vanuit Hart & Ziel 