Categorie: Zielsgedichten

Bewustzijn, Spiritueel, Zielsgedichten

De tijd…

Irene

De vreugde in mij
Tilt me op in de tijd
Die verloren zal gaan
In grenzeloze oneindigheid

Weet jij nog hoe het was
Doodmoe van innerlijke strijd
Van dingen die moesten
Gedaan binnen de tijd

De klok die toen nog tikte
Seconden ver vooruit
Om minuten in te halen
Die je teveel had verbruikt

Wordt onze toekomst zeker gesteld
Door engelen van dit uur
Dan komt geluk en overvloed
Voor een hele lange duur

Tijd en ook de ruimte
Zullen straks niet meer bestaan
Het duurt nog even, dat is waar
Wen er nu alvast maar aan

Gelukkige dagen in ’t verschiet
In ongerepte zaligheid
De tijd is weg, wie doet je wat
Je eigen-wijzer voor altijd … ❤

Bewustzijn, Zielsgedichten

Ik wil je graag zeggen

Irene 
Ik wil je graag zeggen
Kom met me mee
Maak je geen zorgen
Er is genoeg voor twee

Ik wil je graag zeggen
Kom maar bij mij
Ik zal het je tonen
Zonder angst en innerlijk vrij

Ik wil je graag zeggen
Dat ik nooit boos op je kon zijn
Het kwam vanuit mijn hart
Het was alleen niet in jouw lijn

Ik wil je graag zeggen
Het licht is overal
Het schijnt nu op aarde
Zelfs in het diepste dal

Ik wil je heel graag zeggen
Nog even geduld voor jij 't ziet
Op een enkel plekje in jezelf
Gunt het donker het licht nog niet

Ik wil je heel graag zeggen
Dat jij zò bijzonder bent
Een mooi en prachtig mens
Die de goedheid in zichzelf niet kent

Ik zeg je nu heel liefdevol
Ik zag je echt wel al die tijd
Het wachten was het meer dan waard
Het was het loslaten van strijd

Ik zeg je nu vol vreugde
Ooit zullen we zonder zorgen zijn

Genietend 
Van tijdloosheid en schoonheid
Dansend 
In overvloed en zonneschijn ... ♡

Liefs, Irene
Bewustzijn, Zielsgedichten

Stip aan de horizon

Irene 
En toen was daar die stip aan de horizon
Het punt waarop zij zo lang had gewacht

De mensheid ontwaakte 
uit illustere dromen
Nu de wereld haar riep, vredig en zacht:

"Wordt wakker, lief mens
Blijf niet langer blind en doof
Jij bent het waar het om gaat
Sta sterk in kracht en geloof".

Weggestopt onder lagen van programmering 
Ligt onze ziel en zaligheid 

Te wachten op haar wedergeboorte
Die ons terug naar Pure Liefde leidt

De ontelbare lichtpunten op aarde 
Zullen prachtige kansen gaan benutten

Terwijl de schaduw 
voorgoed zal verdwijnen
In donkere, bodemloze putten 

Die stip aan de horizon
Is het licht van herkenning

Het is het vermogen 
Om het oude te laten gaan
In verbinding ...
En stille aanvaarding ... ♡

Liefs, Irene
Persoonlijk, Spiritueel, Zielsgedichten

De dood die niet bestaat

Irene

Nu een vriend het leven liet
Is het toch weer alsof
Een donkere, zware deken
De nieuwe wereld bedekt
Teruggeworpen op machteloosheid
En dichtheid van de oude wereld
Gaat mijn energie
Weer snel naar beneden
Vragen werpen zich op
Balans is verre van aanwezig
Verdriet maakt zich meester
Tranen zitten hoog

Toch probeer ik die deken
Van wanhoop en moeheid
Omhoog te tillen, weg te trekken
Omdat ik weet dat daaronder altijd
Het goede en lichte zal bestaan
De dood is geen einde
Maar een nieuw begin
De ziel vervolgt haar reis
Om haar lessen te leren
We verdwijnen als het ware
In een nieuwe vorm
Echter, niet minder levend

Zouden we er niet anders mee omgaan
– Al zorgt gemis voor harteleed  –
Als we zouden geloven dat elke ziel
Haar eigen plan trekt
En dat het goed is zoals het is
Wetend dat ze zullen blijven
Onzichtbaar maar oneindig liefdevol
Ontdaan van aardse ongemakken:
Pijn, verdriet, haat of wrok
Als gids, engel of wezen van licht

Dat wij – aardbewoners – dat niet zien
Wil niet zeggen dat het niet waar is
Kijk eens verder, buiten je kaders
Laat oude denkwijzen los
Er is meer, ik ben overtuigd
Een vlinder, een vogel, een veertje
Als we het willen zien
Dan zien we het ook echt
Weet dat liefde overwint
Van de dood die niet bestaat …

Liefs, Irene

Bewustzijn, Persoonlijk, Zielsgedichten

Reflectie

Irene 
Ze zag haar onvolkomenheden
Groot gemaakt door haar ego
Het stemde haar vaak ontevreden
Ze liet het dan maar even zo

Ze vroeg zich af waarom haar hart 
Haar gedachten soms zo tegensprak
Zij nam zichzelf dan even apart
Om te voelen wat er aan ontbrak

Van hoofd naar hart, op haar gevoel
Het intuitieve, dat klopte steeds weer
Steeds in haar hoofd, verzwaart de boel
Ze beseft het nu, hoe langer hoe meer

Zij dreef weg van haar natuur
Van haar eigen kernwaarden
Zo ver weg dat zij op den duur
Niet meer wist hoe zij moest aarden

Haar kracht nam toe gelang de tijd
Door te luisteren naar zichzelf 
Door universele vermogens bevrijd
Reflecterend in een spiegelgewelf

Door angst en liefde te versmelten
Zag zij de angst al snel verloren gaan
Het zette haar leven voor éven op stelten
Maar Liefde gaat nooit meer bij haar vandaan ...

Liefs, Irene

Bewustzijn, Spiritueel, Zielsgedichten

Ze zeggen …

Irene 
Ze zeggen dat we zullen her-inneren
Dat we onze oorsprong weer gaan zien
Men zegt dat we hier zijn met een reden
Dat we terug gaan naar onze ziel

Ze zeggen dat je moet doorvoelen
Jezelf moet zuiveren tot de graat
Men zegt dan dat we ascenderen
Dat energie hard stijgen gaat

Ze zeggen dat het oorlog is
Een spirituele bovendien
Men zegt dat alles goed zal komen
Dat wij het als eerste zullen zien

Ze wijzen naar een nieuwe wereld
Die zal herrijzen ook door ons
Men zegt dat we mee gaan bouwen
Zo licht als liefde, zo zacht als dons

Ik kijk dan naar mijzelf en zie
Dat aardse mens die haar plekje vond
Die wist waarom ze naar de aarde kwam
Die eerder nooit zó in haar kracht stond

Dus al degenen die het licht dragen
Zijn hier bijeen voor dat mooie doel
Laat ons verbinden in vriendschap
Dat is wat ik nu heel sterk voel ♡

Liefs, Irene





Bewustzijn, Natuurlijk, Zielsgedichten

Laat het maar gebeuren

Irene 
Steeds probeer ik te visualiseren
Hoe mijn ideale wereld eruit zal zien
Natuurlijk wil dan iedereen wat anders
Zoveel mensen, zoveel wensen

Echter, er komt een moment
Dat we het eens zullen zijn
Met elkaar verbonden in liefde en licht
Zullen we weten wat goed is voor ons

Natuurlijker leven dat lijkt me wel iets
Kruid, plant, specerij, grootmoeders middel
In plaats van meteen een pilletje of een zalfje
Vinden we de oplossing vaak om ons heen

Zelfheling zit in ons allemaal
Leer hoe je kunt werken met energie
Misschien anderen tot steun kunt zijn
Rust, evenwicht, harmonie en balans

Zelfs vrije energie, dat bestaat al lang
En komt nu weer steeds dichterbij
Wat verborgen bleef zal tevoorschijn komen

Laat het maar gebeuren
Het maakt ons óók vrij ... ♡
Zielsgedichten

Het uur is nu gekomen

Irene
Op weg naar het licht
Het uur is nu gekomen
Dat twee lopende tijdlijnen
Zich verharden in de strijd
Hou dus vertrouwen in je dromen

De chaos duurt nog even voort
Al lijkt dat nu misschien niet zo
Maak nog even je riemen vast
Voordat de storm je rust verstoort

Ach, wat hoopten wij een jaar geleden
Dat deze overgang maar kort zou duren 
Het is nu eenmaal een Goddelijk plan
Waarin velen van ons zijn moegestreden

De ziel mag weer haar plek innemen
Het hart als fiere medestander
De tijd van ego is geweest
De tijd voorbij om macht te claimen

We zitten middenin de overgang
Van duister naar licht, zo zal het zijn
Het lijkt niet zo maar het komt goed
We hoeven nooit meer bang te zijn ...

Liefs,
Irene




Natuurlijk, Zielsgedichten

De natuur heeft het antwoord

Irene 
Als je zoekt
Als je vraagt
Als je van buiten
naar binnen wil
Breng dan binnen
Eens naar buiten

Zoek het antwoord 
in die oude boom
die kleurige bloem
een fluitende vogel
dat kabbelende beekje
de goud geaarde korenhalm

Stap uit je schaduw
in het licht van de zon
Verbind je 
met de elementen
Die moeder aarde 
beschikbaar stelt
Hoor de liefdevolle,
   natuurlijke fluistering
Van al dat leeft
in vol ornaat

Weet dan dat alles 
in onze eigen natuur
ligt opgeslagen 
We zijn alleen
de verbinding 
kwijt geraakt 
door de eeuwen heen
Met ons talent tot genezing, 
De gift van zelfheling,
En ons vermogen
om onvoorwaardelijk
lief te hebben ...

Liefs, Irene

Zielsgedichten

Hoe zal het zijn?

Irene 
Hoe zal het zijn?
Jij en ik
Verloren in de toekomst
Zonder tijd
Zonder ruimte
Alleen maar leven
In het moment
Wie ben ik en wie was jij
Wie was ik en wie ben jij

Het regent gouden kleuren
Intens en zonder dwang
We zeilen op de zeeën
Van geluk en lieve zaligheid 
Verbinding gaat vanzelf
Als onze tweede natuur 
Zonder mijn lippen te bewegen
Fluister ik je toe
Zonder woorden uit te spreken
Voel jij mij en ik voel jou

Wij groeten schone oceanen
Ooit bevuild door mensenhand
Ontmoeten golven van kristal
Het prachtig blauw in harmonie 
Met zilvergroen van de natuur
Helderheid een match met geur
Mijn God, wat fabelachtig

Ik raak je aan
Dwars door je heen
De sluier wordt weer neergelaten
Zo flinterdun maar magisch mooi
Was deze blik naar hemels' oorden 
Bracht ons voor even bij elkaar
Het was te kort, doch lang genoeg

Ga jij jouw weg 
En ik de mijne
Tot onze wegen 
Zich weer kruisen 

Tot zolang zal ik ZIJN
In gulle dankbaarheid en liefde ... ♡


Lieve groet, Irene