Terwijl ik vlucht in mijn innerlijk licht Zak jij steeds dieper het duister in Ik reik mijn hand, streel je gezicht Het heeft echter totaal geen zin
Je heft je hoofd, je kijkt me aan Je blik zegt ‘ik begrijp het niet’ In je ogen blinkt een traan Ik weet dat jij me anders ziet
Anders dan wat is dus de vraag Je weet dat ik alleen mezelf kan zijn Ik staar uit de hoogte in de afgrond omlaag Mijn ego speelt op met een vleugje venijn
Met een dreun val ik, opnieuw naar beneden Wie denk ik wel niet dat ik ben Ik ben met jou veel meer dan tevreden Met jou, die ik als geen ander ken
Ik heb geen invloed op het pad van een ander Ieder heeft zijn weg te gaan Wat heb ik eraan als ik jou verander Ik drijf je alleen maar bij mij vandaan … ♡
Vergeet nooit waar je vandaan komt Onthou waar je ware oorsprong ligt Al word je door schaduw omgeven Of komt het donker als licht vermomd
Vergeet nooit wie je bent Onthou wat onze taak hier is Al kent jouw pad soms diepe dalen Zorg dat je jouw licht herkent
Vergeet nooit om te ervaren Onthou wat voor jou leven is Waarin de liefde steeds centraal staat Waarin je vertrouwen nooit laat varen
Vergeet nooit in het NU te leven Onthou datgene waar je hart naar wijst Het geeft de weg aan, ga daar vanuit Het zal je licht en liefde geven
Vergeet nooit om kind te blijven Onthou dat je komt uit oorspronkelijk licht Puurheid en onschuld, door waarheid omgeven Zal jou – ooit – terug naar Huis toe drijven … ♡
Laatst zei iemand “het is zo raar, de wereld steekt zo vreemd in elkaar”. “Je hebt een punt” zei ik haar toen “En ook jij kunt daar iets aan doen”.
We gaan nu allen een keuze maken Tussen twee zeer bijzondere zaken Je kunt kiezen tussen transhuman of mens Die laatste is zeker míjn liefste wens
Geloof het of niet, dit is het verhaal Jij mag nu zeggen “IK bepaal” Jouw eigen leven vanuit Goddelijke Bron Of mee met het duister in de digi-sprong
Je voelt van binnen waar de waarheid zit Ik hoor je al denken ‘geloof jij dit?’ Het geeft niet want alles is okee Maak wel bewust je keuze Dan heb ik er vrede mee …” ♡
Ik omhels opnieuw De pijn van het gemis Hoe kan ik anders ...
Al wil ik niets liever Dan dat het er niet is ...
In al haar waardigheid Gesterkt door innerlijke kracht Bereid mijn hart zich voor Op alweer, Een donkere nacht ...
Waar ben je heen Ach dierbare ziel Zachtjes roep ik je aan ... Je hoort me niet Ik fluister hoopvol Als ik voor de bedrand kniel
Het doet soms zo zeer Mijn hoofd vol vragen Maar dan leg ik mij neer Om dan zonder te klagen Heel dankbaar te zijn Voor al wat er was: De vreugde van Liefde Op eindeloze lentedagen Waarin we dansten en zongen Met bloemen in onze haren En blote voeten in het gras ... ♡
Hij vertoonde wat slijtageplekken Haar enige, vertrouwde jas Ze schonk er niet veel aandacht aan De tijd verstreek, Het was zoals het was …
De binnenvoering daarentegen Was glad en glanzend, als Licht satijn Zich wapenend tegen kommer En kwel van buitenaf Wist zij dat er ooit De Ware Warmte weer zou zijn …
De jas zal van ons afglijden Neemt onze schaduwen met zich mee Onze Lichtziel vervangt het leven Vanuit het oorspronkelijke veld Vanuit de eeuwenoude oerzee …
Sta op vanuit jouw kern Ken je innerlijke waarheid Zie de realiteit in de werkelijkheid Die jou van binnen echt bevrijdt …
Leven vanuit hart en ziel 