Volgens mij

Volgens mij is het eigenlijk vrij simpel. Zo lang we met zijn allen druk bezig zijn met alléén maar wegkijken, protesteren of strijden zullen we het antwoord op de waanzin van de huidige wereld niet vinden.
We worden constant afgeleid en zo weggedreven van het ontdekken van onze Goddelijke oorsprong, afgehouden van de zoektocht via ons innerlijk naar onze wezenlijke kern. Want daar vind je uiteindelijk de kennis die je kunt koppelen aan jouw waarheid.
Dan zullen we begrijpen hoe en waar het zo mis is gegaan. En dat jij de enige bent die het tij kan keren. Op de eerste plaats voor jezelf maar uiteindelijk ook voor het collectief, want hoe meer zielen bereid zijn dit te doen, hoe eerder het perspectief op aarde zal veranderen.

De mens is in staat om zijn eigen realiteit te scheppen, echter is dit voor velen nog een brug te ver.
Als jij echter naar binnen durft te keren, en daar jouw schaduwen werkelijk onder ogen durft te zien (zoals onverwerkte trauma's, pijn, wrok, haat, oordelen over anderen enz) dan zal je hart zich openen en ga je leren om te leven vanuit de echte, onvoorwaardelijke liefde. Dit is een proces, dat gaat heel snel voor de één en duurt soms jaren voor de ander. Maar mettertijd zal jouw realiteit anders kleuren en kun je vele zaken in onze maatschappij doorzien.
Diegenen die zich al op dit pad hebben gegeven weten exact wat ik bedoel.

'Strijden' is prima, in de zin van het niet langer accepteren dat anderen jouw leven regeren; je kunt zelf die keuzes maken die je bestaan een andere wending geven waarbij je zelf het juiste gevoel hebt. Stap voor stap, alles is een keuze. Laat je maar leiden door je hart en door het moment. Doe alles voor jezelf en niet omdat anderen het van je verlangen of omdat het zo 'hoort'. Laat je niet wijsmaken dat dat egoistisch is want dat is de onwetendheid van die ander.
Door ècht te houden van jezelf ben je pas werkelijk in staat om voor anderen goed te doen, vanuit je hart, vanuit diegene wie je werkelijk bent. 
Want pas als jij je schaduwwerk hebt gedaan ... als jij deze kant van jezelf erkent en in balans kunt brengen, dan is er namelijk geen wrok, verdriet, afgunst, haat en pijn meer en kun je er vanuit alle oprechtheid zijn voor je medemens.
Bedenk eens wat dat voor het collectief zou betekenen als ieder mens hiermee aan de slag ging? Hoe mooi zou dat zijn? 
De aarde zou weer een mooie, vreedzame plek worden, zoals het oorspronkelijk altijd de bedoeling is geweest. 

We zijn er nog niet ... ook ikzelf niet. Maar we zijn onderweg en uiteindelijk zal het voor de mensheid wel goed komen.
Althans daar ga ik voor. Ik hoop jullie ook ... 
Laten we onze vleugels uitslaan en ontdekken wie we werkelijk zijn!!

Liefs, Irene