In een surrealistische tijd
Laat ik me
Niet langer meevoeren
In een kluwen van veinzerij
Sla ik mijn vleugels uit
In bestendige, aflatende wind
In al mijn schoonheid
Stuurloos maar vredig
Krachtig en in vrijheid
Boven woeste wolken
Drijft de thermiek me voort
Niemand in mijn buurt
Om te wijzen
Op een verkeerde afslag
Een verkeerde weg
De angst en de woede
Op onze chaotische aarde
Laat ik hier voor wat het is
Onafhankelijk als ik ben
Wacht ik op de nieuwe tijd
Die nu al zichtbaar is
Vertrouwen en geloof
Zijn voor altijd vast verankerd
In mijn machtige adelaarshart …
Hartegroet,
Irene ♡
Leven vanuit hart en ziel 