
Op het wereldtoneel speelt een stuk
Hoe het licht het donker verzwakt
Krachten voeren er hun strijd
Om ons te leiden naar geluk
Wat als onze wereld een illusie blijkt
En wij slechts spelers in een rollenspel
Kruipen wij dan in die slachtofferrol
Die minzaam goed met kwaad vergelijkt
Menig snoodaard
Zal van het podium stappen
Vermoeid door falen of door schuld
Zij starten opnieuw in een bijrol
Op de eerste trede der hemelse trappen
Weet dat er nooit licht is zonder duister
In onszelf diezelfde dualiteit
Laat de schaduwkant zijn zegje doen
Spreek hem dan toe in liefdevol gefluister
Op dit toneel heb jij je eigen rol
Straal en sprankel in het kristallicht
Breng het over op ieder ander
Vergeef en leef, krachtig en vol
Het mondiale strijdtoneel
Zal zich verschuilen achter coulissen
Gezegend en beschenen
Door de aardse mens als lichtgeheel
De bühne zal verdwijnen
Het leven wordt nu echt
Het doek zal niet gaan vallen
Het opent juist voor ons
De aardse hemelgordijnen ...
