Op het wereldtoneel speelt een stuk Hoe het licht het donker verzwakt Krachten voeren hun strijd Om ons te leiden naar het pure geluk
Wat als onze wereld een illusie blijkt En wij slechts spelers in een rollenspel Kruipen wij dan in die slachtofferrol Die minzaam goed met kwaad vergelijkt
Menig snoodaard Zal van het podium stappen Vermoeid door falen of schuld Zij starten opnieuw in een bijrol Op de eerste trede der hemelse trappen
Weet dat er nooit licht is zonder duister In onszelf diezelfde dualiteit Laat de schaduwkant zijn zegje doen Spreek hem dan toe in liefdevol gefluister
Op dit toneel heb jij je eigen rol Straal en sprankel in het kristallicht Breng het over op ieder ander Vergeef en leef, krachtig en vol
Het mondiale strijdtoneel Zal zich verschuilen achter coulissen Gezegend en beschenen Door de aardse mens als lichtgeheel
De bühne zal verdwijnen Het leven wordt nu echt Het doek zal niet gaan vallen Het opent juist voor ons De aardse hemelgordijnen ...
