Hemelgordijnen

Op het wereldtoneel speelt een stuk  
Hoe het licht het donker verzwakt  
Krachten voeren er hun strijd  
Om ons te leiden naar geluk  

Wat als onze wereld een illusie blijkt  
En wij slechts spelers in een rollenspel  
Kruipen wij dan in die slachtofferrol  
Die minzaam goed met kwaad vergelijkt  

Menig snoodaard
Zal van het podium stappen  
Vermoeid door falen of door schuld 
Zij starten opnieuw in een bijrol
Op de eerste trede der hemelse trappen   

Weet dat er nooit licht is zonder duister   
In onszelf diezelfde dualiteit  
Laat de schaduwkant zijn zegje doen  
Spreek hem dan toe in liefdevol gefluister   

Op dit toneel heb jij je eigen rol  
Straal en sprankel in het kristallicht  
Breng het over op ieder ander 
Vergeef en leef, krachtig en vol 

Het mondiale strijdtoneel  
Zal zich verschuilen achter coulissen  
Gezegend en beschenen  
Door de aardse mens als lichtgeheel  

De bühne zal verdwijnen 
Het leven wordt nu echt 
Het doek zal niet gaan vallen 
Het opent juist voor ons 
De aardse hemelgordijnen ...