Dit gedicht schreef ik vanwege de hevige onmacht die ik de afgelopen tijd voelde. Gelukkig wordt die langzaam aan omgezet naar een positieve kracht in mijzelf🍀❤
Als ik kijk naar de wereld die al lang niet meer de onze is Zie ik duistere tentakels in piramides van wellust en macht Vertakt en diep geworteld als een eeuwenoude boom Moeder aarde leidend naar chaos en verdoemenis Laat ons dan licht verspreiden maak het onzichtbare zichtbaar Maak onze kinderen vrij van snoodheid en exploitatie Laat ons het leed verzachten doordat ons licht de redder zal zijn De engel, voor het demonische gevaar Als ik opnieuw kijk naar de wereld die aan zichzelf werd terug gegeven Zie ik de macht van een volk dat opstond en in haar kracht ging staan Zij verlichtte weer de wereld en ontdeed haar van haar lelijkheid Van pijn en onrechtmatigheid Om weer in schoonheid te herrijzen Is dit geen prachtig streven?
